Ze was er nog niet toen ik bij haar arriveerde voor het afgesproken interview. Pas de volgende dag zou het boekenkastje ‘gedoopt’ worden en de naam ‘EEN LEGE BRUG‘ ontvangen, naar een boek van Dirk Bracke. Suikerbonen in alle kleuren, met in goud ‘meter Rita’ erop gedrukt, wachtten in leuke schaaltjes op de eetkamertafel om uitgedeeld te worden. Met gepaste trots overhandigde ze mij een mooie uitnodigende kaart voor de plechtige receptie.
‘Wat bracht jou ertoe om meter te worden van een boekenkastje?
‘Het was schepen Gunter Van Campenhout die mij vroeg of ik meter wou worden. Omdat het initiatief van de boekenkastjes ook eer bewijst aan Dirk Bracke, trok het mij onmiddellijk aan. Ik kom van De Klinge en Dirk Bracke ook, wij schelen maar een jaar. Dus ja, waarom niet?’
Dirk Bracke wordt hier blijkbaar overal op de handen gedragen?
‘Hij was een heel sympathieke man met veel vrienden! Ik lees enkel boeken van Dirk. Het voelt dan alsof ik met hem aan tafel zit en hij mij het verhaal vertelt. Een tijdje geleden heb ik de hele reeks gekocht. Ik ben niet echt een lezer. Dat ik dat deed, is zijn verdienste. Hij alleen weet mij telkens te boeien.’
Welk thema heeft jouw boekenkastje?
‘Het staat hier op de uitnodigingskaart: ‘EEN LEGE BRUG’. Het boek gaat over een mooi meisje met autisme dat wordt opgemerkt door een jongen die getroffen wordt door het beeld van haar op die brug.’
Wat ga je daarvoor moeten doen?
‘Eens gaan kijken af en toe, zeker? Eruit halen wat er niet in thuishoort! Hier en daar vraag ik wel eens bij een verhuis of er soms boeken te veel zijn? Zo kan ik er wat afwisseling in brengen en meteen ook aanvullen, want niet iedereen brengt zijn boeken terug, vermoed ik. Tegelijk kijk ik ook uit naar een assortiment kinderboeken.’
Wat interesseert jou het meest?
‘Bakken en alles wat daarmee te maken heeft. Ik doe alles zelf en moet nooit naar de bakker voor brood. Zaterdagmorgen ben ik bij de eersten op de markt. Zo moet ik nergens wachten. Samen met mijn vriendin drink ik dan ergens een koffie en om half negen ben ik thuis!’
‘Op verlof verplicht ik mezelf om een boek mee te nemen en uit te lezen. Thuis heb ik geen tijd. Ik kook en bereid van alles en nog wat! Men heeft me eens gevraagd om een kookboek te maken met al mijn recepten. Moest ik nog wat jonger geweest zijn, zou ik dat graag gedaan hebben. Maar ik heb nu nog mijn handen vol in de verenigingen waarvan ik lid ben. En niet te vergeten, de politiek!’
Toch wil je ook nog meewerken aan leesbevordering?
‘Dat boekenkastje is al een stap in de goede richting, toch? Het moet wel van kinds af aan gestimuleerd worden. Wij waren boeren thuis. Ons werd niet eens gevraagd als we van school kwamen of wij nog huiswerk hadden! Er was altijd iets te doen en lezen was zogezegd tijdverlies! Ik ben van mijn veertien jaar bij een bakker gaan werken in Sint-Niklaas. Enkel zondagnamiddag was ik vrij. Toch heb ik daar geen spijt van.’
Zullen we dan nu eens naar het boekenkastje gaan om een foto te maken?
‘Het is hier maar de straat oversteken’. Wandelend in de oktoberzon, vertelt ze nog: ‘Vanavond zou ik een lampionnenoptocht georganiseerd hebben voor de kinderen, maar ik moet nog het zaaltje voor de receptie in orde maken… Dus dat gaat niet door.’ Als ik met haar het zaaltje betreed, snap ik wat ze bedoelt. Ongelooflijk wat deze vrouw allemaal waarneemt en organiseert!
Quote
‘Ik lees enkel boeken van Dirk. Het voelt dan alsof ik met hem aan tafel zit en hij mij het verhaal vertelt.’Rita De Plukker