Achter een opvallende voortuin in de Hellestraat woont Werner Van Hooste. Na zijn carrière als schrijnwerker zocht hij naar een zinvolle tijdsbesteding. Hij schreef zich in op de academie afdeling Stekene.
‘Het leren tekenen was niet simpel. Ik was de slechtste leerling van de klas. Maar ik hield vol, want alle dagen thuis zitten daar was ik nog te jong voor. Toen ik naar Sint-Niklaas reed voor tekenles ging het beter en beter. Nu staat mijn huis vol met eigen werk. Ik beperk mij niet enkel tot potloden.’
Het hart uit de boom
‘Veel van mijn machines als schrijnwerker staan nog in mijn atelier. Ik ben dus voorzien van het juiste materiaal om houten beelden te maken, groot en klein. Daar hield ik mij in de zomer maanden mee bezig. Kastanje en eik zijn het best, je haalt eerst het hart van de boom eruit. Veel hout heb ik gekregen, als er ergens een boom omviel reed mijn schoonbroer erom.’
Totempaal
‘Die staat in mijn voortuin. Met mijn 79 jaren wordt het onderhoud wel moeilijker. De totempaal is aan een opknapbeurt toe. Hulp zou welkom zijn. Zijn er nog mensen in geïnteresseerd? Ik weet het niet, meer steun zou ik waarderen. In mijn achtertuin staan de houten beelden onder een afdak. Ze binnenzetten is onbegonnen werk. Dat sleuren kan ik niet meer. Dat is ook de reden waarom ik niet meer tentoonstel.’
Struinen langs Stekense dreven
‘Mijn schilderijen zijn mooie plekjes uit groot Stekene. Ik ging vaak fietsen en maakte foto’s. De Trompkapel, een oude hoeve in de Kiekenhaag, De Stekense vaart, of zegt men kanaal nu? Dat zijn enkele voorbeelden. Voorts stillevens of composities uit mijn verbeelding. De verf maak ik nog zelf, op de ouderwetse manier. Kleurpoeder oplossen met water en eigeel. Fixeren doe ik met autolak. Mijn poetsvrouw heeft al enkele werken meegenomen naar Griekenland. Ook kreeg ik al interesse vanuit Frankrijk. ‘
Ambachtelijk weekend of open atelier dagen.
‘Dat is een goed concept maar niet voor mij. Je weet niet wie of wat er allemaal op afkomt. Ik kan die mensen niet allemaal tegelijk in het oog houden. Vroeger heb ik nog met een aantal mensen in het Landbouwmuseum tentoongesteld. Het was interessant dat het werk daar voor een aantal weken kon blijven staan. De kans op schade bij de verhuis heen en weer, de extra kosten voor ezels en verlichting. Ik ben er te oud voor. Als ik dood ben doen ze maar met mijn werk wat ze willen. Misschien komt dan de erkenning?‘
Quote:
‘Als ik dood ben doen ze maar met mijn werk wat ze willen. Misschien komt dan de erkenning?‘
Werner Van Hooste