Vele vrijwilligers ruimen op eigen initiatief zwerfvuil op in hun buurt. Ik sprak met Etienne Vervaet uit Stekene over hoe en waarom hij dit doet, en over zijn gekste vondsten.

Blikjes tussen de bossen

‘Al vele jaren rijd ik elke dag door de Pannenhuisstraat hier in Stekene. Deze straat ligt omgeven door weide en bos, maar is helaas ook een aanlokkelijke plaats voor sluikstorters. Op een dag begon ik op weg naar huis wat blikjes op te rapen. Die konden er nog wel bij in mijn blauwe zak, of konden mee met het oud ijzer. Al snel werd het een gewoonte, en besloot ik het wat grondiger aan te pakken. Ondertussen ga ik elke twee weken op pad om de Wittingstraat (van Polken tot Heirweg) en de Pannenhuisstraat afvalvrij te houden.’

‘Door de komst van de grijze afvalcontainer in Stekene ben ik in gesprek gegaan met de gemeentelijke milieudienst. Al dat extra afval in mijn container werd op gewicht afgerekend en dat zat me toch wel dwars. Gelukkig werd ik heel positief onthaald door de medewerkers van onze milieudienst en kreeg ik materialen aangeboden zoals speciale vuilzakken voor zwerfvuil, en ook een heel handige grijper en een fluohesje.’

Hotspots en rustige plekjes

‘Het meeste zwerfvuil slingert rond op plaatsen waar er veel activiteit is, of net waar het heel rustig is. Bijvoorbeeld rond de glascontainer tref je vaak dingen aan zoals borden en kopjes. Ik vermoed dat er mensen zijn die grote kuis houden en dan hun afgedankte inboedel bij de glascontainer achterlaten in plaats van naar het containerpark te brengen.’

‘Er staat hier ook een bankje tussen het groen, uit het zicht. Daar had iemand de gewoonte ontwikkeld om potjes en pannetjes te dumpen. Het leek wel een volledige rommelmarktkraam. Gelukkig kon één van de buren die persoon op een bepaald moment betrappen en aanspreken. Sindsdien is het niet meer gebeurd.’

‘Sigarettenpeuken vind je overal, maar zeker op plaatsen waar mensen staan te wachten, zoals bijvoorbeeld aan horecazaken met afhaalservice. Vroeger was het de normaalste zaak van de wereld dat je een peuk op de grond gooide, maar ondertussen zou daar toch een betere oplossing voor moeten zijn. Maar het draait uiteindelijk allemaal rond gedrag en gewoonten van mensen.’

Picknick en inboedel

‘Mijn gekste vondst? Ik heb echt al van alles gevonden… een stofzuiger, een kussen, een kilogram vers gehakt, een pak kippenbillen, zakjes met half opgegeten broodjes en beleg, een doos met schoenen erin, enzovoort. De meest voorkomende zaken zijn blikjes, peuken en glazen flessen. Ik schat dat ik jaarlijks tussen de 400 à 500 blikjes opraap. Ze vormen ongeveer de helft van mijn ‘vangst’. Dan vraag ik me toch af of statiegeld daar geen oplossing voor zou zijn.’

Sociaal gebeuren

‘Als ik op pad ben om afval op te ruimen, krijg ik veel positieve reacties. Mensen steken een duim op of komen spontaan een praatje maken. Je hebt direct een aanknopingspunt voor een gesprek. Tijdens mijn vakantie, nam mijn kleindochter van 6 jaar het initiatief om in afwezigheid van opa zelf blikjes op te rapen in een emmer op haar fiets. Ik vind het fijn om te zien dat de jonge generatie toch meer aandacht heeft voor dit soort zaken.’

‘Er werd eens gesproken over een plattegrond die ontwikkeld zou worden waarop je kon zien wie er vrijwillig afval bestrijdt in welke straten. Dat zou ik echt een toegevoegde waarde vinden. Zo zouden we kunnen vermijden dat er in sommige gebieden dubbel werk gebeurt terwijl er nog genoeg straten zijn waar niemand langsgaat.’

Info

Zin om ook aan de slag te gaan en van jouw buurt een schonere buurt te maken? Dan is Schoon Volk echt iets voor jou! Neem eens een kijkje op de website van MIWA – https://miwa.be/nl/minder-afval/neen-tegen-zwerfvuil/schoon-volk of contacteer de gemeentelijke milieudienst.
Spot je ergens een sluikstort? Meld het dan via de website van MIWA – https://miwa.paddlecms.net/contact/sluikstort-melden

Quote:

‘Ik heb echt al van alles gevonden… een stofzuiger, een kussen, een kilogram vers gehakt, een pak kippenbillen, zakjes met half opgegeten broodjes en beleg, een doos met schoenen erin, enzovoort.’

Etienne Vervaet