TONY De Wilde en Isabelle Van Overtvelt zijn gebeten door de geschiedenis van Klein-Sinaai. Op zondag 25 februari hingen twee groepen aan hun lippen tijdens een uitermate boeiende wandeling.
Helga en Annick van de Stekense dienst toerisme hadden vooraf voor een verzorgde en lekkere maaltijd gezorgd. Een prima voorgerecht voor het hoofdmenu met verhalen om duimen en vingers van af te likken, ter plaatse geserveerd door Tony en Isabelle.
Levende getuigen
Tijdens de wandeling werd op de meest relevante plekken halt gehouden. Tony gaf uitleg, Isabelle zorgde voor de foto’s of tekeningen maar het allerbelangrijkste waren de getuigenissen van mensen die het oude Klein-Sinaai uit de vorige eeuw weer tot leven brachten. Een technisch hoogstandje, de geluidsfragmenten met betrekking op de locatie waren allemaal individueel opgenomen en daarna gemonteerd alsof het een groepsdiscussie was.
Roger
Maar blijkbaar kon het allemaal nog nét iets beter dan met de geluidsopnames. Toeval of niet maar plots ontmoetten we Roger Minnebo tijdens zijn dagelijkse wandeling. Roger is 94 ondertussen en is één van de vertellers in de geluidsfragmenten. Hij pikte een eind mee aan bij de groep en gaf graag nog de nodige aanvullende commentaar, onder andere over de amoureuze perikelen in het kasteeltje rond midden vorige eeuw.
Ijstijd
Vooraleer te vertrekken werd kort het heel verre verleden bovengehaald. Hoe Klein-Sinaai in de ijstijd een meer was dat langzaam verdween. Hoe de Romeinen door het dorp trokken. Hoe de Cisterciënzers de abdij van Boudelo oprichten gesteund door de Graven van Vlaanderen en hoe die in 1578 vernietigd werd.
Stoker
De focus van de wandeling ligt op een meer recent verleden. Tony was in de huid van een stoker gekropen. De man die het vuile werk in de stoomtrein moest opknappen. Met de bedoeling om ooit zelf machinist -de slimste op de trein- te worden. De eerste stop was dan ook het oude station van Klein-Sinaai, pas opgericht in 1886, 24 jaar na de ingebruikname van de spoorweg. Kinderen van bareeldraaiers vertellen over het leven in en rond het station. Over de wissels, de goederentrafiek, de kolen die gelost werden, de goede en minder goede sparren en zelfs duiven die geladen werden. En hoe de treinen met een waanzinnige snelheid tot 35 kilometer per uur door de velden scheurden.
Arm en rijk
Het waren harde tijden. Aanvankelijk kostte een treinticket bijna een dagloon van een arbeider en de mensen waren doodarm. Met kruiwagens werd de spoorlijn afgeschuimd op zoek naar kolen die al dan niet per ongeluk naast de vuurmond terechtgekomen waren. Dit alles staat in schril contrast met het -ondertussen prachtig gerestaureerde- kasteeltje, oorspronkelijk bewoond door een professor van de Gentse universiteit.
Extra varken
Weinigen hebben nog weet van een kamp dat zich tijdens de tweede wereldoorlog hier bevond. De zogenaamde ‘bruine mannen’, naar de kleur van hun uniform kozen hiervoor om de verplichte tewerkstelling in Duitsland te ontlopen. Gewapend met een spade onderhielden ze de Molenbeek en de Stekense vaart. ‘En ze kregen daar goed eten. Zelfs vlees’, vertelde Roger Minnebo. ‘Een goede zaak voor de beenhouwers want dankzij die honderd bruine mannen konden we iedere week een extra varken slachten.’
Wandel mee!
Deze impressie van de gegidste wandeling geeft enkel een ruw beeld. Als je de echte sfeer van vorige eeuw wil opsnuiven moet je mee met Tony en Isabelle gaan wandelen. Naar schatting vier kilometer, over bijna uitsluitend verharde wegen. Momenteel zijn er nog geen nieuwe data beschikbaar maar die volgen zeker via de dienst toerisme van de gemeente Stekene.
