Veel inwoners van Stekene, Kemzeke, Sint-Gillis-Waas of De Klingen kennen Filip Kegels maar al te goed! Hij is hun verpleger aan huis en soms méér dan dat. Buiten hun noden qua verzorging, neemt hij ook het mentale van zijn patiënten zeer ter harte. Zijn team van verplegers bestaat uit hemzelf, Pieter, Els, Jo, Tessa, Katrien en Carmen, collega’s, die voor elkaar en voor hun patiënten door het vuur gaan.
Hoe bent u gestart met verpleging aan huis?
‘Na mijn scholing vervulde ik mijn dienstplicht in het militair hospitaal in Keulen. Vervolgens kwam ik terecht in een radiologiepraktijk. Ik miste er het menselijk contact, dat voor mij te vluchtig was. In 1989 startte ik op zelfstandige basis met verpleging aan huis. Ondertussen zijn we 35 jaar verder en hebben wij een mooi gegroeide praktijk met een 7-tal medewerkers.’
Wat is het, dat u doet volhouden?
‘Ik werk nog elke dag met zeer veel goesting. Je geeft veel aan de mensen maar je krijgt enorm veel terug. Daarvoor je doe het, die dankbaarheid, waar je hopen energie uithaalt. Ik heb het geluk dat mijn echtgenote de administratie en de organisatie van de huisbezoeken voor haar rekening neemt, zodat mijn collega’s en ik ons volop kunnen concentreren op de verzorging. Wat mij ook erg boeit is mijn samenwerking met Mesitran, een groot farmaceutisch bedrijf, gespecialiseerd in wondverzorging.’
Waaruit bestaat die samenwerking?
‘Bepaalde wonden fotografeer ik en stuur die door met de nodige info. Ik behandel ze dan met middelen specifiek voor die gevallen ontworpen, en dat met groot succes. Ook heb ik een artikel voor een Engelstalig tijdschrift geschreven over een vergelijkende studie van alle mogelijke behandelingen voor 24 verschillende soorten wonden.’
Waar gaat uw belangstelling nog meer naar uit?
‘Ik heb een diabetes educator traject gevolgd. Mensen die in het ziekenhuis met beginnende diabetes te maken krijgen, kunnen in een zorgtraject stappen van 5 sessies. Ik kom bij hen op afspraak en schep klaarheid in de hoop papieren die ze meekregen. Ook leg ik uit hoe ze moeten inspuiten, wat hypo is en wat hyper. ‘Wat mag ik eten,’ vragen ze dan, ‘een hele tros druiven of maar een handvol?’ Soms moet je ingaan op klachten, begrip en interesse tonen, meeleven! Ook eens iets doen om iemand uit de nood te helpen, zoals dringende medicijnen halen voor wie niet naar de apotheek kan. Of een ouder persoon zachtjes overhalen om toch maar eens onder die douche te gaan, zonder autoritair te zijn. Als die dat dan doet, verzorg je zijn voeten eens extra, waar die dan erg blij mee is. Het is verrassend om te ondervinden hoe erkentelijk mensen zijn als je eerst een beetje van jezelf geeft.’
Welk onderdeel van de verzorging doet u het liefst?
‘Ik doe alles graag, maar wondzorg, diabetes educatie en palliatieve zorg staan bovenaan. Wij hebben diabetespatiënten met gevaarlijke voetwonden omdat ze geen pijn voelen, mensen die we moeten wassen, mensen met verlammingen, wondzorg voor mensen die ontslagen zijn uit het ziekenhuis. De palliatieve zorg neem je soms mee naar huis en dan slaap je minder goed! De mensen die ik bijgestaan heb, vergeet ik nooit meer… Mits een goede omkadering verkiezen mensen vaak om in hun vertrouwde omgeving te overlijden.’
‘Ik kom ook in ‘WZC Vlashof’ in Stekene waar een goede werksfeer hangt. De bewoners hebben lange en diverse levens achter de rug. Het minste teken van interesse doet hen opleven en erover vertellen. Een kleurenpalet van totaal verschillende mensen maak ik mee, en dat vind ik juist zo fijn!’
thuisverplegingfilip@hotmail.be
Quote:
‘De palliatieve zorg neem je soms mee naar huis en dan slaap je minder goed! De mensen die ik bijgestaan heb, vergeet ik nooit meer…’
Filip Kegels