Wie zijn boodschappen doet in de Delhaize in Stekene is Nineta Tanasoiu (63) zeker al tegen het lijf gelopen. Als medewerkster straalt de sympathieke Roemeense vrouw – die vlot Nederlands, Frans, Engels, Roemeens en Spaans spreekt – één en al goesting en vitaliteit uit.
‘Ik ben net terug van een skivakantie in Tignes in de Franse Alpen. Mijn linkerknie is volledig versleten maar skiën lukt nog aardig. Wil je mijn levensverhaal weten? Ik had een prettige en onbezorgde jeugd, mijn vader was een diplomaat, hoofd van de internationale relaties van Roemenië, mijn schoonvader was ambassadeur in Cuba en Mexcio. Ik studeerde informatica en economie aan de universiteit van Boekarest. Na de val van toenmalig dictator/president Ceausescu in 1989 was onze familie niet meer veilig. We werden fysiek bedreigd, vluchten naar het buitenland was de enige optie, we verloren daarbij wel al onze bezittingen.’
Asperges plukken
‘We waren van plan om naar Zweden of Duitsland te emigreren maar daar konden we niet terecht. In België was de grenspolitie soepeler en daardoor belandden wij bij toeval in Bornem. Bij een telefooncel in Brussel raakten we aan de praat met twee jongens uit Bornem. Zij boden aan om enkele nachten bij hen te verblijven, nadien kregen wij onderdak en eten van een priester. Uiteindelijk slaagden we erin om een oude villa in Bornem te huren, we trokken er met zijn zevenen in: mijn man, ikzelf en onze twee kinderen, mijn zus, haar man en hun zoon.’
‘Stilzitten is niet aan mij besteed en ik had al snel een job als aspergeplukster, nadien was ik actief in een beenhouwerij. Als je onderneemt komt er altijd iets op je pad, daar ben ik zeker van. Zo kreeg ik de tip, via de vader van een vriend van mijn zoon, om te solliciteren bij CompuMark in Antwerpen. Ik kon er aan de slag als programmeur en later als projectmanager. In 2000 werd ik teammanager bij Planet Internet, met naast een mooi loon ook nog eens heel wat incentives er bovenop. Ik was wel blij dat ik mijn opleiding en ervaring hier kon benutten, op dat vlak biedt België volop mogelijkheden.’
Verlamd
‘Ik heb ondertussen ook de nodige tegenslag moeten verwerken. Zo raakte ik enkele maanden verlamd aan de onderkant van mijn lichaam vanwege een geklemde zenuw in mijn rug. Een spoedoperatie bracht soelaas maar mijn motoriek is nog steeds niet optimaal. Na deze periode met fysieke ongemakken was ik toe aan een nieuwe uitdaging. De tijden waren minder voorspoedig, ik schreef 600 sollicitatiebrieven en kon uiteindelijk als teammanager starten bij Proximus in Brussel. Dat was een heerlijke periode, ik kon er mij ei kwijt. Nadien veranderde Proximus in Belgacom en toen gleed het werkklimaat helemaal naar beneden. In 2020 volgde er reorganisatie en op mijn 58ste kon ik met vervroegd pensioen.’
‘Ondertussen waren we verhuisd naar Kemzeke, om dichter bij mijn zoon en kleinkinderen in Oost-Eeklo te zijn. Zoals gezegd, ik ben een bezige bij en veel te actief om een ganse dag in de zetel te zitten. Vandaar ik dat met veel goesting een flexi-job startte bij Delhaize in Stekene, aan de kassa of rekken vullen, ik doe het allemaal even graag. Ik ben financieel onafhankelijk, het is me dan ook niet om het geld te doen. Ik doe mijn job met veel overgave, ik ben graag onder de mensen. Het hoeft niet echt voor mij, maar juist daardoor voel ik me juist bevrijd. Mijn knieën pruttelen dan wel vaak tegen, ik vind het heerlijk om naar het werk te fietsen, te joggen of te steppen. Sporten en bewegen in het algemeen geeft me een voldaan gevoel.’
Bucket list
‘Ik heb al van alles gedaan maar op mijn bucket list stond vroeger bovenaan om in de horeca te werken, maar die droom heb ik weer opgeborgen na een korte periode in een restaurant. Ook privédetective lijkt me nog wel een coole job, wie weet komt het daar nog wel eens van. Vertelde ik je al dat ik in het leger ben geweest? Wie een hogere opleiding volgde in Roemenië was verplicht om in het leger te gaan.’
‘Tijdens de coronaperiode ontdekte ik het plezier van schilderen, stillevens met acrylverf genieten mijn voorkeur. Oh ja, ik was nog geen 14 of ik had al verschillende boeken van Dostojewski verslonden. Mijn bibliotheek puilde uit van Russische en Franse schrijvers, maar ook films kunnen mij boeien.’
Buikdansen
‘We hebben nog vrienden in Roemenië, maar heel veel landgenoten zijn wel vertrokken. De levensstandaard in mijn moederland is ondertussen fors gestegen, dat is in België niet altijd even bekend. Mijn man Jan en ik hebben het hier naar onze zin, onze kinderen zijn net als wij ingeburgerd, ze spreken vlot Nederlands en Roemeens. Onze oudste zoon heeft een baan als burgerlijk ingenieur, de jongste werkt als hoofd van een interim bureau. De zin in het leven heb ik van mijn moeder, ze is nu 93 en haar hobby is buikdansen, ik zweer het je. Ze woont in Canada in de buurt van mijn zus, ik ga ze binnenkort opzoeken. De klanten van Delhaize zullen me dan wel even moeten missen.’
Quote:
‘Bij een telefooncel in Brussel raakten we aan de praat met twee jongens uit Bornem. Zij boden aan om enkele nachten bij hen te verblijven, nadien kregen wij onderdak en eten van een priester. Uiteindelijk slaagden we erin om een oude villa in Bornem te huren,’
Nineta Tanasoiu
