Wie kent niet het versje: ‘Er is geen vrouwtje nog zo arm, of ze maakt met Lichtmis haar pannetje warm,’? Al enkele jaren verwent tuinaannemer Frans Rottiers uit de Kemelstraat zijn klanten met Lichtmis op pannenkoeken, een traditie waarbij verbinding centraal staat.
Na zijn loopbaan als opvoeder in de jeugdinstelling Martens-Sotteau in Oostakker startte Frans als tuinaannemer in zelfstandig bijberoep. ‘Tuinaannemer dekt niet helemaal de lading, het gaat om zoveel meer. Ik rij niet alleen het gras af maar onderhoud ook tuinen, ik reinig dakgoten, ik ontmos paden, doe soms boodschappen en nog tal van andere klusjes.’
Eenzaamheid loert om de hoek
‘Mijn klanten, voornamelijk uit Stekene en Kemzeke, zijn oudere mensen, 70 plussers. Het bekende verhaal: de man sterft, de vrouw blijft alleen wonen in een (te) groot huis met een tuin. Het onderhoud van de tuin wordt hen te zwaar. In het begin nemen de kinderen die taak op zich maar op den duur wordt er toch naar een andere oplossing gezocht. Via via komen ze mij.’
‘Het zijn sterke, zelfstandige vrouwen die koken en hun huis onderhouden maar vaak loert eenzaamheid om de hoek. Hun wereld is klein, het aantal contacten beperkt, financieel is het soms geen vetpot. Wanneer ik langskom staat de koffie meestal al klaar met een koekje erbij. Het draait niet alleen om het uitvoeren van een opdracht, de mensen hebben vooral behoefte om hun verhaal te vertellen, om eens te babbelen. Dat doe ik met veel plezier, ik luister graag naar wat ze tevertellen hebben over hoe ze vroeger leefden, hoe erg ze hun partner missen, hoe anders het vroeger was.’
Borden uit de kringloop
‘Sinds corona zijn we pannenkoeken beginnen bakken met Lichtmis. ’s Morgens bakt mijn vrouw Lut ze bij ons thuis en nadien rijd ik naar mijn klanten. Ik heb een gasvuur in mijn camionette waarop ik de pannenkoeken opwarm, met een potje suiker en confituur erbij. Wat ze hiervoor moeten doen is het versje kunnen afmaken: ‘Met Lichtmis is er geen vrouwtje zo arm of…’ Op die manier worden er ongeveer 30 klanten getrakteerd.’
‘De borden voor de pannenkoeken komen uit de kringloopwinkel, ik zeg de mensen dat ze die mogen houden. Maar iedereen wast zijn bord af en legt het opzij tot ik nog eens langskom, mijn klanten zijn zuinig op materiaal. Intussen is één en ander uitgegroeid tot een traditie waar naar uitgekeken wordt, voor sommige klanten is het telkens weer een emotioneel moment dat ze koesteren.’
Quote:
‘Het draait dan ook niet alleen om het uitvoeren van een opdracht, de mensen hebben vooral behoefte om hun verhaal te vertellen, om eens te babbelen.’
Frans Rottiers
