Karl Zosel (62), aka De Zwiss is een beroepsmuzikant afkomstig uit de Heistraat in Stekene. Aanvankelijk speelde Karl in lokale groepen, later werkte hij samen met onder meer K’s Choise, Raymond van het Groenewoud, Coco Junior en Yasmine. ‘Rock’n roll is genieten, wisselende collega’s die vrienden worden, mooier kan toch niet?’
Onder generatiegenoten sta je bekend onder de naam ‘De Zwiss’. vanwaar die naam?
‘Het is een naam die is ontstaan rond mijn 12de, via de speelkameraden . Alleen is die naam bij mij en mijn broer lang in gebruik gebleven, waarschijnlijk omdat mijn echte naam Ulrich Zosel iets te moeilijk in de mond lag.’
Hoe ben je in de muziek verzeild geraakt ?
‘Als pubers hadden we het tijdens de busritten naar school over onze lievelingsgroepen, dat begon met Deep Purple, Genesis, Yes en Zappa. Nog lang voor ik een instrument in handen had tekenden we op school LP-hoezen voor een imaginaire band. Eén van mijn vrienden had twee gitaren thuis, we tokkelden en experimenteerden en maakten plannen voor onze eigen band.’
Je koos voor de basgitaar, ik stel me voor dat velen liever opteren voor de leadgitaar of een frontpositie. De bassist staat toch vaak op de achtergrond?
‘Tja, J.P. had de leadgitaar al, dus we hadden een bas nodig voor een groep. Via één van de vrienden kon ik een basgitaar proberen en kort daarna heb ik mijn eerste bas aangekocht, dat was een goedkope Japanse Gibson imitatie. Ik was toen 17. Met het geld van een vakantiejob kocht ik een jaar later een échte Fender bas. Die kostte toen 22.000 Belgische frank, nu betaal je daar drie keer zoveel voor.’
Marihuana
‘Onze eerste groep had 6 nummers die we vaak tot 12 minuten uitrekten, tamelijk monotoon en veelal met slecht gestemde gitaren. We speelden onder andere Egyptian reggae en een zelfgeschreven nummer over marihuana, wat wil je op die leeftijd Mijn ma werd er soms gek van maar is ons blijven steunen en bracht ons in haar Fiat vol gitaren, drumstel en versterkers naar het repetitielokaal café De Gouden Leeuw.’
Heb jij muziekschool of notenleer gedaan in die periode?
‘Eigenlijk niet, ik zocht het spelen zelf uit. Ik luisterde naar mijn favoriete muziek en speelde na, telkens opnieuw tot ik het onder de knie had. Ik was erg beïnvloed door Chris Squire, de bassist van de symfonische rockgroep Yes. Later kreeg ik een handboek over diatonische harmonie in handen waar ik veel uit heb gehaald. Aanvankelijk speelde ik enkel in lokale groepen: Twice, Frontaal, Tuxedos, Pé Przydryga Band.’
‘In 1985 ben ik naar de jazz studio in Antwerpen gegaan maar na 3 maand begon ik te werken als opvoeder en lukte dat niet meer. Wel heb ik daar mijn eerste belangrijke contacten kunnen leggen en combineerde 6 jaar werken en optredens, een dansorkest in Beveren, een Big Band in Sint-Niklaas. Bij die Big Band was alles wel op partituur uitgeschreven, al spelend heb ik mezelf toen noten leren lezen.’
Blauwe Maandagcompagnie
‘De overstap naar beroepsmuzikant kwam in 1990 toen ik 2 jaar fulltime met de Blauwe Maandagcompagnie kon touren. Daarna volgden samenwerkingen met onder meer K’s Choice waar ik de tour in de V.S. en Duitsland mee deed, invaller bij Raymond van het Groenewoud, optredens met Andrea Croonenberghs, Guy Verlinde’s Mighty Gators, Coco Junior, Yasmine en zo meer. De laatste 3 jaar deed ik ook de musical Mammamia.’
Wat staat er momenteel op het programma ?
‘Met Floyd Matters, een tributegroep van Pink Floyd hebben we deze zomer nog het O.L.T. Rivierenhof gevuld. Daarnaast zit ik ook in Abba4u en bij de crew van Geena Lisa. Sinds 1994 doe ik ook schoolvoorstellingen, wat heel goed loopt.’
Laatste vraagje, zijn er nadelen aan het beroepsmuzikantenbestaan ?
‘Natuurlijk: vooral de onzekerheid, er wordt zelden met contracten gewerkt. Eén telefoontje kan je voor 15 optredens werk bezorgen, een ander telefoontje kan het schrappen van een reeks optredens betekenen. Je werkt ook veel op momenten dat iedereen vrij is, weekends, feestdagen, ik heb heel wat familiefeestjes moeten missen. Je mag ook niet vergeten dat je niet enkel op het podium werkt, er is de verplaatsing, het opstellen, de soundcheck, het afbreken. Alles bij elkaar ben je snel 8 uur bezig voor een optreden.
Maar rock ‘n’roll is genieten, werken met wisselende collega’s die vrienden worden en je komt overal, de V.S., het festival van Cannes, Berlijn, Gambia, touren in Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk…ervaringen die je nooit vergeet.
Quote:
‘Beroepsmuzikant is een onzeker bestaan. Eén telefoontje kan je voor 15 optredens werk bezorgen, een ander telefoontje kan het schrappen van een reeks optredens betekenen.’
Karl Zosel