ALS fervent Frankrijkliefhebber was het een waar genoegen om een middag te babbelen met Marie-Anne Stas over ‘La douce France’. Marie-Anne woont sinds twee jaar in Kemzeke, heeft het er naar de zin, maar de heimwee naar het zuiden is groot…
‘In 2007 verhuisde ik samen met mijn echtgenoot naar Saint-Julien de Bec vlakbij de Pyreneeën. Later woonden we nog in Peyrolle en Quillan, respectievelijk in de regio Aude en Ariège. Aan die omgevingen heb ik mijn hart verpand. Zeker de Ariège is naar Franse normen vrij arm, weinig toeristisch maar met bijzonder veel troeven. Ik voelde me er meteen thuis ook al omdat ik vlot Frans spreek. Zes jaar lang baatte ik een cinema uit in Limoux: de kassa, het onthaal en de filmmontage. Ik spreek nog over de periode van de 35mm film, lang voordat de digitale film zijn intrede deed.’
‘De filmvoorstellingen waren een project van Ciném’Aude, een samenwerking met verschillende cinéclubs verspreid over het hele departement Aude. Bezoekers waren vooral cultuurfanaten, mensen die genoten van de ‘betere’ film. Dagelijks waren er twee voorstellingen in onze club in Limoux, ik werkte één week, de volgde week tekende een collega present. Voor mij was dit de ideale omgeving om mensen te leren kennen.’
Housekeeping
‘Ik vond altijd mijn weg in Frankrijk. Zo was ik jarenlang de ‘housekeeper’ van onze Engelse buren. In de vakantieperiodes nam ik het onderhoud van hun woning voor mijn rekening en ontving ik de gasten. De bonus hiervan is dat ik er nog steeds gratis op vakantie mag gaan.’
Onderlinge hulp
‘Weet je, in Frankrijk zijn er nog zoveel dorpjes of gemeenschappen met een beperkt aantal inwoners, in Peyrolle bijvoorbeeld woonden nauwelijks 39 mensen. Als vanzelf raak je dan betrokken bij het gebeuren, iedereen helpt elkaar, wij engageerden ons onder meer bij de organisatie van de dorpsfeesten. De jovialiteit en de onderlinge hulp zijn er vanzelfsprekend, dat is iets wat ik mis in België.’
Frans chauvinisme
‘Fransen lijken op het eerste gezicht stug maar dat heeft vooral te maken met hun chauvinisme: als je geen Frans spreekt raak je moeilijk geïntegreerd. Dat zie je vooral bij Engelsen, zij blijven vaak op hun ‘eiland’ zitten en vertikken het om Frans te spreken. De komst van kapitaalkrachtige Engelsen en andere buitenlanders heeft ook zijn gevolgen voor de regio: door de hoge prijs van woningen hebben lokale jongeren nog nauwelijks de kans om een huis te kopen, de vlucht naar grotere steden is daarvan het gevolg. Door de klimaatverandering en de Brexit keren ondertussen heel wat Engelsen terug, het zuiden van Frankrijk is niet alleen te warm maar ook te duur geworden.’
’t Nief Veloken
‘Via mijn dochter die in de Muziekwijk woont, kon ik hier een appartement huren. Er is helaas weinig te doen in Kemzeke, de komst van café ’t Nief Veloken vind ik de max, ik ga er graag langs voor een koffietje en een gezellige babbel. Ook de ontwikkelingen van de wijngaard van Jan Mels hier vlak achter mijn deur volg ik op de voet, samen met twee honden afkomstig uit een asiel maak ik er dagelijks een wandeling. Daarnaast leef ik mee helemaal uit in mijn hobby als fotografe met de focus op de natuur. Maar zoals gezegd: Frankijk laat mij niet los. Vorig jaar arriveerde de Tour de France nog in Quillan en dan komen er zoveel mooie herinneringen boven. Zullen we nog eens klinken op ‘La douce France?’
Quote:
‘Zes jaar lang baatte ik een cinema uit in Limoux: de kassa, het onthaal en de filmmontage, we spreken toen nog over de 35mm film.’
Marie-Anne Stas
