DONDERDAGAVOND 20 uur in de Stekense sporthal. De jongeren zijn bijna aan het eind van hun training terwijl de volwassenen aankomen, en blijven komen. Het gangetje naast de gevechtssportzaal loopt vol. Het is duidelijk: dit is een succesvolle club.
Erno Maras is voorzitter en tevens hoofdlesgever en legt eerst en vooral de grote lijnen van de diverse vechtsporten uit. ‘Judo is vooral werpen en klemmen, karate slaan en trappen terwijl jiu-jitsu een allesomvattende verdedigingssport is. Wij leren niet aanvallen.’
Van 10 tot 70
‘We zijn een recreatieve club voor mensen die graag fit blijven maar er is ook een beperkte competitiegroep. Vanaf 10 jaar is de jeugd welkom, ons oudste actieve lid is 70. Er is geen maximumleeftijd, zolang je jezelf er goed bij voelt. Dit is een individuele sport, iedereen kan hier groeien volgens zijn eigen niveau. Naarmate je langer traint kan je opklimmen maar het wordt ook steeds moeilijker.’
Geisha
Bij het begin van de volwassensessie is er een kleine ceremonie. Nadat de jiu-jitsuka’s de mat betreden hebben (mét een buiging bij de instap) is er een kleine ceremonie. Vier leden leveren de witte gordel in en krijgen een gele. ‘Telkens je een aantal trainingen gehad hebt word je geëvalueerd en kan je een stapje hoger. In grote lijnen: hoe donkerder de gordel hoe hoger het niveau.’ Op de vraag waarom sommigen een zwarte kimono dragen word ik even teruggefloten. ‘een kimono is voor geisha’s’, lacht Erno. ‘Eigenlijk heet onze outfit een GI. Maar in de volksmond wordt het vaak een kimono genoemd. Om op de vraag te antwoorden: vanaf de bruine gordel mag je een zwarte GI dragen.’
De Vlasaard
‘De geschiedenis van de club gaat terug tot de jaren 70 van vorige eeuw. Een aantal vakantiegangers uit het Antwerpse beoefenden jiu-jitsu en deden dat ook op camping Vlasaard. Nadien in een zaaltje achter een café maar zodra de sporthal klaar was verhuisden we naar hier. We hebben hier een schitterende accommodatie met dank aan de sportdienst van de gemeente.’
Helena
‘Wij delen deze gevechtsportzaal met de judo, karate en de Aikido. De relatie met die andere clubs is prima en dat is vooral het werk van Helena Van Remoortel geweest. Zij heeft iedereen samengebracht en de verschillende sporten positief in de kijker gezet. Mede door haar inbreng zijn alle clubs gegroeid. Toen ze enkele jaren geleden de sportdienst verliet voor een job in Lokeren was dat een echte aderlating. Het heeft een tijdje zijn impact gehad, maar de sportdienst draait nu weer naar behoren en we hebben daar een grote steun aan.’
Aanwezigheidsgraad
‘De verhoogde aandacht voor de jiu-jitsuclub heeft ook een keerzijde. We hebben nog steeds een 55-tal leden, net als voor Corona. Maar sinds we terug mogen sporten is de aanwezigheidsgraad van deze leden zowel op donderdag als op zondag een pak hoger. Onze sporters zijn blijkbaar een pak gedrevener geworden. Daarom hebben we er al even aan gedacht om een ledenstop in te voeren maar zover is het gelukkig nog niet gekomen. Meer trainingsuren plannen is niet mogelijk, de zaal is volledig volgeboekt door ons en de andere gevechtssporters.’
Jongens en meisjes
‘Jiu-jitsu is één van de weinige sporten waar jongens en meisjes samen trainen. Enkel voor de wedstrijden worden er aparte reeksen voorzien.’ Haken ze dan niet af in de puberteit? ‘Neen, die ervaring hebben we zeker niet. De leden die twee jaar in de club zijn, normaal hebben die dan ongeveer een groene gordel, zijn blijvers. Ongeacht de leeftijd. Vooral verhuis, kotstudenten en werkomstandigheden zijn de belangrijkse redenen om te stoppen. Ook wie het minder breed heeft kan bij ons perfect terecht. Slechts 110 euro voor een gans jaar, geen extra kosten voor materialen, enkel voor een kimono. Excuseer: een GI.’
Quote: ‘Jiu-Jitsu is een individuele sport, iedereen kan groeien volgens zijn eigen niveau.’
