Discobar Jupiter (met t, niet met l) heeft opgehouden te bestaan. Wie in de voorbije 43 jaar in Kemzeke wilde trouwen ging eerst naar Geert Cornu, dan naar pastoor Aimé Vermeersch en tenslotte naar het gemeentehuis te Stekene om een datum te prikken. De afterparty op de Kemzeekse dorpsfeesten op vrijdag 12 augustus 2022 was het laatste optreden van Geert. Alhoewel.
‘Neen, ik ben gestopt. Geen feesten meer maar die afterparty wilde ik nog een keer doen. Die begon pas om 1 uur ’s nachts, dan is het publiek niet zo kritisch meer’, lacht Geert. ‘Misschien kom ik volgend jaar nog een keer. Als ik mag van het bestuur tenminste’, met een knipoog naar dochter Joyka achter de toog van bikebar ’t Nief Veloken.
Visioen
‘In 1979 wilden we vanuit de Kemzeekse Chiro een T-Dansant (de voorloper van de huidige fuiven) organiseren. Ik was al een tijdje bezig met muziek en mijn ouders investeerden 100.00 Belgische Frank (pakweg 2.500 euro). Een heel bedrag in die tijd en daar ben ik altijd dankbaar voor gebleven dat ze die inspanning wilden doen. Het kind moest een naam hebben: Jupiter. Geen idee vanwaar het gekomen is, waarschijnlijk één of ander visioen.’
Vechtpartijen
‘Met die T-Dansants ben ik snel gestopt omdat er iedere keer gevochten werd. Groepen van 20-30 man kwamen telkens de boel verzieken. Toen gaven ook de verenigingen nog een klassiek bal maar nergens was er security aanwezig. Ik ben wel fier dat ik 38 opeenvolgende jaren op het chirobal speelde. Telkens een set van 8 uur, dat zullen er mij weinigen nadoen. Privéfeesten waren minder gevaarlijk voor lijf en leden. Heel veel trouwfeesten maar daarnaast ook personeelsfeesten, verjaardagen, jubilea en noem maar op. Ik kon me wel aanpassen omdat ik van veel genres kan genieten. Vlaamse schlagers, rock, disco, reggae, alles kon zolang het bekende nummers waren, geen B-kantjes.’
Barry White
‘Ik maakte nooit vooraf een playlist. Dat is onmogelijk omdat je nooit weet welk publiek je op de dansvloer krijgt of moet krijgen. Je hebt niet noodzakelijk veel volk nodig op een feest, ik herinner me een party met slechts 19 man, daar heb ik zelfs twee overuren gemaakt. Ik probeerde (bijna) alles te brengen, veel afwisseling, voor ieder wat wils. Maar je moest wel alle platen tot het gaatje spelen, anders kreeg je van alles naar je kop. Alles en iedereen kwam aan bod behalve Barry White, ik vond dat zo’n hatelijke nummers. Ik heb die nooit uit mezelf in mijn set gestopt maar de mensen kwamen dat steeds weer vragen en dan kan je er niet onderuit’, zucht Geert die duidelijk een last van zijn schouders ziet vallen.
Trouwfeesten
‘Je maakt de gekste dingen mee op trouwfeesten. Eén keer schreeuwde een vrouw dat er geld uit haar handtas gestolen was. Het gevolg laat zich raden: beide families op de vuist en einde feest. Een andere keer wilde de bruidegom niet meedoen met een ludiek spelletje. Hij verstopte zich in de toiletten en een week later waren ze al gescheiden. Maar er waren ook tevreden klanten’, lacht Geert. ‘Zeker die man die drie keer trouwde. Drie verschillende vrouwen maar wel drie keer dezelfde DJ.’
Een groene en een rode lamp
‘Er is veel veranderd in de jaren. Vroeger was het materiaal loodzwaar en waren de klanten tevreden als je een groene en een rode lamp meebracht. Nu is alles veel compacter geworden maar heb je wel een hele lichtinstallatie nodig. Het publiek is ook niet meer hetzelfde. Vandaag weten ze allemaal alles beter door hun mobieltje en komen ze de meest rare nummers voorstellen. Vroeger was het simpel: die plaat zat in mijn bak. Of niet.’
Manu
‘Tenslotte wens ik nadrukkelijk mijn vrouw Manu te danken. Zij heeft er nooit een probleem van gemaakt dat ik ieder weekend weg was. Dat ik overdag moest rusten en dat zij dan voor de twee kinderen moest zorgen. Zonder haar steun had ik dit nooit 43 jaar mogen beleven’, besluit Geert.
