Wanneer je als relatief kleine gemeente al jaren een scheidsrechter in eerste klasse (ondertussen heet dat 1A of Jupiler League) hebt rondlopen mag je daar best fier op zijn. Christof Dierick hangt na dit seizoen echter het fluitje aan de wilgen. Klaar voor een nieuwe uitdaging.
‘Ik begon in 1995, in 2003 stootte ik door naar de nationale reeksen en sinds 2009 in eerste afdeling. Dertien seizoenen, goed voor 197 wedstrijden in de hoogste klasse. Afklokken op 200 zou mooi zijn. Die statistieken vind je allemaal op het internet. Maar die wordt vakkundig afgeschermd voor de pers’, lacht Christof.
Feyenoord
‘Eind mei stopt het. Na de play-offs. Niet omwille van een leeftijdsgrens want die is er niet maar mijn lichaam zegt me dathet stilaan genoeg geweest is. Mijn mooiste herinnering is mijn FIFA-match in 2011. Bovendien ben ik meegegaan met Frank De Bleeckere als vierde of vijfde man toen er nog scheidsrechters naast de goal liepen. Ik heb gefloten in Feyenoord in de Nederlandse competitie. Het zijn nu vaak twee matchen in een week en dan komt er in het weekend vaak nog wat extra bij.’
VAR instructor
‘Ik ben sinds 1 januari om de twee weken VAR instructor en ik ben ook nog regelmatig vierde man langs de zijlijn. Als instructor geef ik in Tubize opleiding aan de huidige en toekomstige VAR-teams. De mannen die vandaag in 1B fluiten worden vanaf begin maart opgeleid om volgend jaar VAR te zijn gecombineerd met hun taak als scheidsrechter tussen de lijnen. Ook de coaching van de bestaande VAR-teams op wedstrijddagen is mijn verantwoordelijkheid. Er moet meer uniformiteit komen in hun beslissingen en dat wordt één van mijn werkpunten.’
Voor alle duidelijkheid: de VAR is de Video Assistant Referee. Vroeger werden die wel vaker en niet zonder enig leedvermaak ‘de mannen in het busje’ genoemd maar sinds dit seizoen zitten ze in een centrale studio in Tubize.
Mentaal sterk
Is het eigenlijk een geschenk om in de eerste klasse te fluiten? Jij heb twee ogen terwijl er in alle hoeken van het veld een camera staat. ‘Voor het VAR-tijdperk was er een enorm verschil in de druk tussen eerste en tweede klasse. In tweede klasse was er amper een camera te bespeuren. In eerste klasse staan er vaak twaalf camera’s en vroeger was er veel meer discussie over al dan niet gemaakte fouten. Ik heb altijd geprobeerd om die druk niet mee te nemen want je moet mentaal sterk staan om in eer en geweten de juiste beslissing te nemen.’
Quotering
En als die beslissing fout was haal je de krant. ‘Klopt, het is voor iedereen logisch dat je altijd de juiste beslissing neemt. In de beginjaren lag ik daar van wakker en droeg ik dat een paar dagen mee. De laatste jaren is dat een pak minder. De scheidsrechters krijgen ook een quotering in de kranten. Natuurlijk kijk ik daarnaar maar ik trek mij er niets van aan. Soms vraag ik mij af waarom ik een zeven krijg terwijl ik een vier verdien, maar ook andersom’
En nu is er dus de VAR. ‘Er is veel commentaar op geweest. Nu lijkt iedereen ermee verzoend maar de kritiek blijft. Er zal altijd kritiek zijn in het voetbal. Er zullen altijd fasen zijn waar de VAR niet kan of mag tussenkomen. Als de tussenkomst wel kan, duurt het soms te lang. Voor spelers, publiek, entourage en de scheids op het veld is het niet goed dat het soms vijf minuten duurt. Het beeld dat jullie op TV zien is hetzelfde dat wij zien maar technisch kan het nog verbeterd worden.’
Boeman
De huidige scheidsrechters zijn opgedeeld in semi-profs en niet-semi-profs. ‘Ik ben niet semi-prof en geef nog altijd les in Bazel want ik was te oud toen het systeem werd ingevoerd. Afhankelijk daarvan train je wekelijk of tweewekelijks in Tubize. Dan zijn er ook opleidingen en dat gaat verder dan het reglementenboekje. Vandaag wordt er veel nadruk op gelegd dat je een match moet managen. Niet zo strikt als volgens het boekje.’
Het blijft het best dat je als scheids onopvallend bent maar je moet wel de match in handen houden. ‘Wij zijn niet de boeman op het veld. Als je een foto ziet van een scheidsrechter heeft die altijd een kaart in handen. Maar wij zijn mensen, wij proberen het spel zo goed mogelijk te laten verlopen en dat moet niet altijd bestraffend zijn. Spreken met spelers is in de loop van de jaren veel belangrijker geworden. Een schouderklopje aan de speler geven of eentje krijgen is ook meer dan OK. De scheidsrechter is een manager geworden.’
Waarom moet een jongen of meisje van zestien scheidsrechter worden?
‘Dat is een heel moeilijke vraag. Er moet vooral passie zijn. Bij voorkeur zelf gevoetbald hebben en weten hoe het spelletje in elkaar zit. Buikgevoel hebben en vooral het geweldig graag doen maar dat weet je nooit vooraf bij welke hobby dan ook. Kijk op TV, op de velden. Nu zijn er snelcursussen ‘referee in one day’, met een online examen en die campagne heeft veel succes gehad. Dat is goed want er zijn overal tekorten tot zelfs in vierde provinciale. En als die passie er is en je bent jong moet je ervoor gaan’, besluit Christof.
