De Frans Van Brusselstraat vlak buiten het centrum van Stekene is vernoemd naar de voormalige Belgische volksvertegenwoordiger voor de Katholieke Partij. Van Brussel was landbouwer in Stekene en medestichter van de boerengilde Sint-Antonius. Met ruim 26.000 voorkeurstemmen verkozen in 1898 als Kamerlid kwam hij vooral tussen in agrarische kwesties, streekproblemen en soms ook rond het taalgebruik. Omdat hij geen Frans sprak werd hij spottend ‘Boerke Van Brussel’ genoemd.
Wat een geweldige straat met zoveel aardige, boeiende mensen, ik zou er makkelijk een roman van 500 bladzijden over kunnen schrijven maar me beperk tot een slordige 4.000 tekens, papier is duur in deze sombere oorlogstijden. Net voorbij het kerkhof, ‘The Rosegarden’, een creatie van Lut Lior en Patrick Van Nieuwenhuyse, vaste waarden bij de Open Tuinen, dit jaar op Pinksterweekend, 5 & 6 juni. Levensgenieters, Patrick op sloffen en Lut blootvoets, creëerden een compact paradijsje stijl Engelse cottage in hun 700m2 grote tuin, gans het jaar door geuren en kleuren, passieflora, sierappels, helleborus, een ecovijver met koi, palmbomen, Oudenburgse rozen van de bekende familie Lens, salamanders en kikkers, vijgenbomen, hoekjes met keramiek en brocante, een bordje met ‘I kiss better than I cook’, druivelaars, een kruidentuin, grootmoeders oorbel (Leycesteria formosa voor de liefhebbers), hosta’s, rozen, dit alles biologisch onderhouden. Groepen zijn welkom op afspraak.
Ik fiets een eindje verder, vandaag focus enkel op de oneven huisnummers, bel aan bij Wim Bals. Wim wie? Wim Bals is voor de meeste Stekenaars wellicht een nobele onbekende maar ondertussen vinden zijn hyperrealistische schilderijen hun weg naar liefhebbers en collectioneurs over de ganse wereld van Singapore tot Dubai. Via zijn schilderijen vertelt de gevierde kunstenaar de meest fantastische verhalen, neemt je me op een onwaarschijnlijke reis waarin dieren en humor de belangrijkste elementen zijn. Wim ontvangt me in zijn atelier waar hij nauwgezet penseelt aan zijn nieuwste creatie ‘Le Cavalier’, een wonderlijk schilderij met een mysterieus tafereel op een donkere achtergrond met centraal een paard omringd door een Bengaalse tijger met een oorbel in de vorm van een doodskop, een uil en een Patagonische haas, Wim omschrijft het als steampunk art.
Diep onder de indruk bots ik wat verder op een scheepsanker zo maar in de voortuin van Paul & Sjietta. Het sympathieke echtpaar nodigt me uit op de eerste verdieping voor een kopje koffie compleet met twee koekjes, een uur later stap ik buiten vol wijsheden en sterke verhalen over de binnenvaart en baggerschepen. Paul & Sjietta ontmoetten elkaar op de boot, transporteerden de meest uiteenlopende goederen via de Schelde, Maas en Rijn naar Duitsland en Zwitserland. Nauwelijks drie weken getrouwd voltrok zich een scheepsramp, aan het Amerikadok werd hun binnenvaartschip geramd door een ander schip, veel miserie maar Paul & Sjietta beten door en kwamen deze tegenslag te boven. Na de binnenvaartavonturen kon Paul aan de slag bij baggerbedrijf De Nul, Sjietta bleef aan de wal in Stekene. Hun huis is een regelrecht scheepvaartmuseum met honderden nautische attributen aan de muren, in kasten, aan het plafond. Sjietta is bovendien een verzamelaar van WC-prullaria, van kamers vol tegeltjes ‘Toen plassen pissen werd is het gezeik pas goed begonnen’ tot mini Wc’s van nauwelijks enkele centimeters groot.
Het slotakkoord is voor Mendy van Kapsalon Millionhairs. Ik arriveer er rond 14u15, de zaak is net gesloten maar voor Gazet Van Stekene wil Mendy wel het rolluik van haar kapsalon openen. Na een grondige vierjarige opleiding bij academie Verbist in Antwerpen ging Mendy eerst bij klanten aan huis knippen, was nog even actief bij de gemeente Stekene, maar uiteindelijk opende ze acht jaar geleden Millionhairs, met dank aan manlief die helemaal in haar geloofde. Het contact met de klanten, een grapje, een swans en een zwier, beetje entertainment, het valt zeer in de smaak bij jong en oud, vrouwen en mannen, een tweede Millionhairs in Sint-Gillis-Waas is het beste bewijs dat haar aanpak loont. Het loopt tegen drieën, wind op de kop, wat een fantastische straat, zomaar net buiten het centrum van Stekene