IN de eerste editie van Gazet Van Stekene volgden we met argusogen de wielerwedstrijd Grote Prijs Dr Eugeen Roggeman, seingevers stonden toen in the picture. Kort daarna ontvingen we een email van Anneken Heirman of we eens wilden langskomen voor een reportage over haar vorig jaar overleden vader, Guido Heirman. Bekend als de ‘horlogemaker’ maar nog veel meer als de man die meer dan 50 jaar lang wielerwedstrijden organiseerde in Stekene…
De woonkamer van Anneken oogt als een klein gelegenheidsmuseum, tafels en kasten bezaaid met herinneringen, krantenknipsels, zwart-wit foto’s, affiches. Van Eddy Merckx tot Roger De Vlaeminck, Lucien Van Impe, Rik Van Looy en Jan Janssen. Van Will Tura, Marva, Rita Deneve, Luv tot Up With People, van de Korenfeesten tot de Feestmarkt. Je kan het zo gek niet verzinnen of Guido Heirman stond aan de wieg van talloze organisaties en evenementen, zonder Guido zou het verenigingsleven in Stekene er schraal uitzien. Belangeloos, het stak op geen uur, keihard werken, er zelf centjes in steken, vol enthousiasme…
Zeemansdroom in een horlogezaak
Guido Heirman, geboren 1940, droomde van een carrière op zee, is er nooit van gekomen. Zijn vader overleed op 49-jarige leeftijd en samen met zijn vrouw Truus van Hooije nam Guido de ouderlijke juweliers- en horlogezaak in 1962 over, op de hoek van de Bormte en Dorpsstraat. ‘Mijn vader studeerde toen voor horlogemaker met opleidingen in Antwerpen en Zwitserland. Was heel bedreven in het herstellen van klokken, ging bij klanten aan huis. In de beginjaren werden veel wekkers verkocht, later juwelen en (trouw) ringen in het aanbod, tot zelfs het ‘schieten van gaatjes in de oren’.’
De zaken gingen jarenlang voortreffelijk, de invoering van de euro in 2002 zorgde voor een ommekeer. ‘Mijn vader had het er moeilijk mee, bovendien tot tweemaal toe geconfronteerd met een inbraak, dat brak de veer. De winkel werd later onteigend om het uitzicht voor het verkeer te verbeteren.’ Het leven spaarde Guido en Truus niet. ‘Ze verloren twee kinderen, blijvende littekens. Beiden, zeer gelovig, pasten perfect bij elkaar met heel verschillende karakters. Mijn vader altijd in voor een ‘grapje’ was een lieve, eerder gesloten en strenge man voor ons, heel sociaal naar de buitenwereld toe. Mijn moeder was zacht en open, een schat van een vrouw, een engel.’
20 koersen per jaar
Met het risico verenigingen, organisaties en wedstrijden te vergeten, een bondig overzicht van de activiteiten waar Guido Heirman bij betrokken was. ‘Vader was 52 jaar lang voorzitter van wielerorganisatie Nering door Sport en Steun, later omgevormd tot Stekene Koerst. Ze organiseerden wielerwedstrijden voor profs, junioren, nieuwelingen, dames maar ook cyclocrossen. Jaarlijks stonden er minstens 20 wedstrijden op het programma, dat is nu wel flink geslonken.’
Een wielerwedstrijd organiseren betekende een berg voorbereidend werk. ‘Mijn pa was een gans jaar in de weer om seingevers te zoeken, sponsors vinden, vergunningen aanvragen, contacten met de gemeente en de Belgische Wielrijders Bond, de inschrijvingen en uitbetalingen op de koers zelf. Hij stond er nooit alleen voor, had een schitterend team van medewerkers waaronder Lucien Temmerman, Jef Antheunis, Eric De Smet en vele anderen. Mij pa kon mensen enthousiasmeren, deden graag een stapje extra voor hem. Het moest wel allemaal perfect zijn, een pietje precies, alles moest kloppen.’
In 2017 nam Stekene Koerst de Omloop van het Waasland over, in hetzelfde jaar werd de eerste Grote Prijs Guido Heirman georganiseerd, een dameskoers met Belgisch kampioene Kaat Hannes als eerste winnares.
Pa ritst graag
Pa was graag op pad, onder de mensen, wat babbelen, een sponsorcontract tekenen
Tot op vandaag is de Feestmarkt, de derde vrijdag van september, een evenement waar Stekenaars reikhalzend naar uit kijken. ‘Onze pa was de oprichter samen met een enkele vrienden-middenstanders. Vergunningen aanvragen, opmeten van kramen, sponsors zoeken voor de visjesworp. Vader was graag op pad, mijn moeder zei altijd: “Pa ritst graag” en dat was ook zo. Onder de mensen, samen een pintje drinken, wat babbelen, een sponsorcontract tekenen, altijd onderweg voor de goede zaak.’
Tante Rita
Het netwerk van Guido Heirman lokte niet alleen wereldberoemde wielrenners naar Stekene ook vedetten als Will Tura en Marva waren kind aan huis op de Korenfeesten, een ander geesteskind. ‘De Korenfeesten, bedoeld als inkomsten voor de wielerwedstrijden, had een enorme weerklank met gaaibollingen, loopwedstrijden, kaartingen en schietingen. Muzikale vedettes kwamen maar wat graag langs. Rita Deneve – bekend van ‘Dit is de allereerste keer’ – werd een vriendin aan huis, wij noemden haar ‘Tante Rita’.’
Anneken Heirman koestert alleen maar liefdevolle momenten aan haar vader. ‘Met zijn zwarte lederen boekentas om de schouder, pijp of sigaartje, is hij tot op het laatst blijven doorgaan voor Stekene. Zijn koersen en verenigingen waren alles voor hem. De mooie herinneringen zullen altijd blijven, ik kan alleen maar met veel plezier aan mijn pa terugdenken.’
KADER: Truus van Hooije, een sterke vrouw naast een sterke man
Als Guido Heirman een eresaluut verdient dan ook zeker zijn vrouw Truus van Hooije. ‘Toen ze stierf, raakte Stekene een moeder kwijt. Ma was betrokken bij tientallen organisaties van Broederlijk Delen tot 11.11.11. Ze bezocht meer dan 5.000 mensen vanuit de parochie, was heel actief in het pastorale werk, preekte soms in de kerk, leidde cursussen liturgie. In woonzorgcentrum ‘Den Abri’ richtte ze een kapel op, kunstenaar Robby Janssens maakte er een mooie graffiti voor.’
Truus van Hooije inspireerde veel verenigingen en organisaties. ‘Ma was betrokken bij de Olijf vzw, het Ruysscheveldekoor, catechese groepen en nog zoveel meer. Het sociale engagement van mijn ouders is een inspiratiebron die ik mijn hele leven zal meedragen. Ik wil hen ook nog bedanken voor alles wat ze voor mij deden en waren.’
DE GAZET WORDT GESPONSORD DOOR
